Reisverslag januari 2009

17 januari 2009 tot en met 26 januari 2009


Het was niet gepland, deze reis. Maar het transportbedrijf ging met een halve trailer met materialen naar een bedrijf in Roemenië en vroeg ons of we het restant van de trailer vol wilden maken.
Daar hebben we geen nee tegen gezegd, want er stonden heel veel hulpgoederen die we nog steeds niet mee konden nemen met de andere transporten.

Daarom hebben we op woensdag 14 januari met een aantal mensen een halve trailer (ca 45 m3) kunnen laden. We hebben door dit extra transport nu eindelijk alles mee kunnen geven.

Omdat pas enkele weken geleden e.e.a. werd geregeld hadden we niet de mogelijkheid om veel voedsel in te zamelen. Dus bleef het beperkt tot slechts 1 winkel, maar we konden toch maar liefst een extraatje van zo'n 900 kg voedsel meenemen.
Verder waren er weer de nodige bananendozen (ca 150 dozen met kleding en zo'n 50 zakken met jassen en dekens), ook was er een flinke hoeveelheid waspoeder (250 kg), ca 500 kg verf, 8 fietsen, 1 spartamet (bromfiets), heel veel keukenapparatuur(diepvries, koelkasten, wasmachines en een vaatwasser.), huishoudelijke goederen (potten, pannen, bestek etc. etc.) en ook heel veel meubilair als kasten, tafels, stoelen etc.

Maar "het neusje van de zalm" was toch wel de enorme hoeveelheid babykleding die we mee mochten brengen naar de kliniek voor neonatologie in Tirgu Mures. Er is heel veel respons geweest op onze oproep voor babykleding Maar liefst 7 bananendozen (!!) met kleine babypakjes konden we brengen. (hebt U enig idee hoeveel kleine babypakjes er in een bananendoos gaan? Probeer het maar eens uit het is een gigantische hoeveelheid)
Ook namen we een grote doos met glazen zuigflesjes en enkele dozen met (nieuwe en speciaal voor neonatologie geschikte ) spenen mee.
Ook een grote doos met knuffels die mee kan worden gegeven als de baby's weer naar hun huis mogen. We hebben vaak blijde gezichten gezien in Roemenië, maar dit was wel erg bijzonder.
We hopen dat we met ons volgende transport weer babykleding kunnen mee nemen. Ook willen we dan graag lakentjes en dekentjes meenemen. Ook daar is duidelijk behoefte aan. Dus als U wat heeft, we houden ons aanbevolen.

We hebben ook onze eigen projecten uiteraard weer bezocht. In het kindertehuis zijn ook zorgen want 1 van de kinderen ligt in het ziekenhuis en in Roemenië moet dan altijd een volwassene daarbij aanwezig blijven. Dit houdt dus in dat er slechts 1 personeelslid bij de andere kinderen is. (24 uur per dag) Dus een extra belasting.

Naast deze zorgen spelen ook hier de financiële problemen mee. Ook in kindertehuis merkt men de gevolgen van de kredietcrisis. We zijn dankbaar dat er inmiddels enkele mensen hebben gereageerd op onze oproep voor donatie van het kindertehuis, dat voor een deel nog steeds afhankelijk is van onze steun.

In de bejaarden centra in Halmagiu en Maculigea zijn ook zorgen.
Daar wordt een deel van de kosten door de overheid gesponsord. (salaris, energiekosten en een klein deel van de voeding) Gevolg is dat de overheid zich ook bemoeit met de personeelssamenstelling.
Er is enkele weken terug een wet uitgevaardigd waarin staat dat ieder bedrijf of iedere organisatie die betaald of gesteund wordt door de overheid 20% van het personeel moet ontslaan.
Dat is natuurlijk voor iedereen een probleem maar zeker voor de kleine centra als waar wij mee te maken hebben extra veel.
Er is afgelopen week regelmatig overleg geweest met overheidsinstanties en er is een mogelijkheid dat onze centra enigszins worden ontzien. (laten we het hopen)

Het is goed om eens aan te geven dat de hulpverlening naar Roemenië wel duidelijk veranderd is.
In het begin (de eerste 6 of 7 jaar na de revolutie) was er acute nood op gebied van alles wat maar denkbaar was. Dat is inmiddels (gelukkig) wel veranderd. Ook wij hebben onze hulp de afgelopen jaren verlegd. We zijn meer structureel hulp gaan verlenen (ons landbouwproject in Tiur, ons kindertehuis in Sebis, nu inmiddels 2 bejaardencentra in resp. Halmagiu en Maculigea).
Waar nodig verlenen we ook nog hulp voor kleding en voedsel. (Er is zeker nog hulp nodig voor met name de kinderen, ouderen en alleenstaanden.)
We hopen dat we de mogelijkheden krijgen om die hulp ook in de nabije toekomst te kunnen blijven bieden.

We zijn blij dat we de mogelijkheid hadden om de afgelopen week naar Roemenië te gaan en we zijn dankbaar dat we weer veilig terug zijn gekomen.

Henk de Breij


[terug]